Vijfentwintigste etappe, Sittard – Strabeek

3 juli 2018

Vijfentwintigste etappe, Sittard – Strabeek

Vandaag word ik vergezeld door mijn dochter Rebecca. Omdat het weer een warme dag beloofd te worden, brengt Els ons al vroeg naar het station Maastricht vanwaar we met de trein naar Sittard reizen. Als we vanaf het station op de Markt aankomen is het 8 uur en we wandelen vol goede moed verder om vanmiddag op tijd in Strabeek aan te komen.

Vanaf de Markt in Sittard hoeven we niet ver te lopen om buiten de bebouwde kom te komen. Langs de weg zien we de Zeven Voetvallen met kappelletjes waarin voorstellingen van het leven van Jezus zijn afgebeeld. 

Kapel van de Heilige Rosa

Boven op de berg staat de kapel van de Heilige Rosa, de stadspatrones van Sittard. 

Even later komen we in het open veld tussen de korenvelden waar ook de Korenwolven nestelen. 

Als je goed kijkt vind je misschien een korenwolf in de akker.

Je moet dan niet denken aan hondachtige beesten, maar aan zeldzame Europese hamsters. De Korenwolf is ook de naamgever van een heerlijk witbiertje dat door de Gulpener Bierbrouwerij wordt gebrouwen. Het is ook in blik te koop, maar Joop, onze buurman op de camping heeft niet kunnen ontdekken in welke winkel (na onze vakantie bleek de AH op Stadsveld in Enschede een ruime voorraad te hebben). Even later zien we tussen de bomen buitenplaats Watersley.

In het begin van de 16^e eeuw had de familie Van Ambtshoven de hoeve Watersley in handen. Na een huwelijk van Ida met Jan van Hilst ergens in 1538, kwam het in bezit van de familie van Hilst en weer anderhalve eeuw later kwam het door overerving in handen van de familie Van Nootstock. Kort na de verkoop aan de toenmalige schepen van Maastricht in 1750 werd hier door de schepen het landhuis Watrsley gebouwd.

De familie Van Abtshoven had in het begin van de 16e eeuw de hoeve Watersley, een leen van Born, in handen. Omstreeks 1538 trouwde Ida van Abtshoven met Jan van Hilst en het bezit ging over op het geslacht Van Hilst. Via de vrouwelijke lijn vererfde het goed na anderhalve eeuw in de familie Van Nootstock. Omstreeks 1750 werd het verkocht aan de Maastrichtse schepen Arnold Godfried Loyens en zijn vrouw Marie Delhougne. Al snel na hun aankoop lieten zij het landhuis Watersley bouwen. In 1895 werd het landgoed door de Duitse fransiscanen gekocht en in gebruik genomen als internaat voor Duitse bollebozen. 

In 1967 werd het huis aan de Paulusstichting verkocht, dat later fuseerde tot de stichting Pepijn en Paulus, de huidige stichting Peregrijn.

We wandelen rustig verder en hopen bij kasteel Terborgh in de gasterij een kop koffie te kunnen drinken. Bij aankomst blijkt dat we op de verkeerde dag aan het wandelen zijn. De gasterij is alleen op woensdag tot en met zaterdag geopend.

Kasteel Terborgh

Kasteel Terborgh, niet te verwarren met Ter Borg, mijn achternaam, of Terborg, het dorpje in Gelderland, gaat waarschijnlijk terug tot de Romeinse tijd. Er zou in die tijd een wachttoren of “burgus” hebben gestaan dat later is verworden tot Terborgh. Misschien toch nog de grondslag voor mijn familienaam?

We wandelen snel verder en gaan vanuit de velden het bos in. Even later kruisen we bij Schinnen het spoor en de rijksweg A76.

Niet veel later staat een bord langs de kant van de weg dat we bij een woning koffie kunnen drinken. Helaas, ook hier niemand aanwezig om een en ander te kunnen serveren. We wandelen nu door een uitgespoeld pad in het dal tussen twee heuvels omhoog. Het is al heel lang droog en de lucht is strakblauw. Na zo’n 300 meter worden we verrast. Het lijkt alsof ons pad in een beekje veranderd. Het ene moment is het pad helemaal droog en dan komt er een vloedgolfje door het pad naar beneden gestroomd. We moeten links en rechts van het stroompje ons pad vervolgen en zijn heel benieuwd waar al dat water vandaan komt.

We moeten links en rechts van het stroompje ons pad vervolgen 

Na ongeveer een kilometer blijkt het rechts van ons uit een gat in een hoge berm te komen. Als we een bocht omgaan is het veld rechts van ons echter helemaal droog. Als we weer verder lopen zien we een grote pompinstallatie voor het beregenen staan. Vanuit een hydrant wordt een grote vrachtcontainer met water gevuld, maar deze is zo lek als een mandje. Al het water loopt er uit en via het veld loopt het water in de richting van het pad dat we net hebben verlaten. Jammer van het water en de maisakker.

Daar doemt het schilderachtige Terstraten op

Terstraten

Als we weer richting bebouwde wereld lopen doemt het schilderachtige Terstraten op, met schilderachtige boerderijen. Even later zien we eerst aan de Haasdallerweg een puthuisje, dat eerst een soort Mariakapelletje lijkt, maar dat een puthuisje blijkt te zijn waar een devotiekruis op is afgebeeld.

Puthuisje aan de Haasdallerweg

Uit de put in het huisje hebben de bewoners uit de omgeving eeuwenlang hun water geput. Niet ver daarna doemt ook de imposante watertoren, de Reus van Schimmen op. Deze watertoren is in 1927 bebouwd en heeft tot 2010 dienst gedaan.

Reus van Schimmen

Als we uiteindelijk in Strabeek aankomen, sturen we Els een berichtje zodat ze ons zoals afgesproken met da auto kan komen ophalen. Wij wandelen in de richting van Valkenburg waar Els op dat moment al is, en zien Els ons op een gegeven moment tegemoet rijden. Wij stappen in en rijden samen naar het centrum van Valkenburg waar we op een terrasje neerzakken om heerlijk te lunchen.

Vandaag hebben we in ongeveer 5 en een half uur 24 km afgelegd.

In totaal heb ik in 114 uur en drie kwartier 477 km afgelegd.

Ik heb nog 15 km te gaan naar de Sint Pietersberg.