Terugkijkend op het eerste deel van het Pieterpad

Pieterburen – Vorden

Deel 1 van het Pieterpad, Pieterburen – Vorden, heb ik nu bijna helemaal gewandeld (het laatste stukje naar Kasteel Vorden pik ik de volgende etappe mee). Ik heb gedeelten met mijn dochter Rebecca, mijn zoon Jasper, mijn zus Riky en mijn (hard)loopmaatje Wilma gewandeld. Andere gedeelten heb ik alleen gewandeld.

Over het algemeen heb ik mooi weer gehad. Wat wil je ook als je op basis van de weersverwachting besluit of je komend weekend gaat wandelen.

Ik heb erg genoten van:

de weidsheid van Groningen

de bossen en de heide van Drenthe

het heuvelachtige en de heide in Overijssel

de landgoederen van het eerste gedeelte van Gelderland.

Hoewel ik ontmoeting als één van de kernwoorden boven aan mijn blog heb staan, valt dat een beetje tegen, maar het blijven heel vluchtige contacten: O, jij loopt het Pieterpad ook? Waar ben je begonnen? Mooi weer he? 

Je komt Pieterpatters, Pieterwandelaars, Pieterpadgangers, Pietergenieters en alle anderen die over het Pieterpad trekken tegen of achterop

Soms loop je een eindje met iemand op en dan hoor je waar ze vandaan komen of hoe de reis van of naar de wandeling georganiseerd is, maar veel verder dan dat gaat het eigenlijk niet.

 Een gesprekje over de heg met een bewoner gebeurt nog veel minder

Plezier heb ik echter wel van mijn wandelingen. Ik loop vaak te fluiten, of er zingt gewoon een liedje in mijn hoofd.

 Bedouwde heide, 

een zonnestraal die tussen de bomen door piept,

een mooi gekleurde paddenstoel, 

een Schotse Hooglander

of een zwartbonte koe die tot zijn buik in het water staat,

 een adder die je pad kruist,

een kistje verse appels daar speciaal voor de Pieterpadwandelaars neergezet,

allemaal cadeautjes, zo maar voor het oprapen als je er maar oog voor hebt. Daar heb ik plezier van, daar doe ik het voor.
De zere voeten aan het eind van de dag, of toch weer die nare blaar op m’n grote teen, de logistieke klus van en naar een etappe, een klein buitje of motregen onderweg of een heel stuk langs een bedrijventerrein of een wat drukkere weg wandelen, dat neem ik graag op de koop toe.

Ik hoop dat ik de volgende 13 etappes van deel 2 van het Pieterpad met net zo veel, of nog meer genoegen zal wandelen.

Dertiende etappe, Laren – Vorden

11 oktober 2015

Dertiende etappe, Laren – Vorden

Vol goede moed gaan Riky en ik na de koffie op pad. Het is altijd gezellig om zo’n eind met mijn zus te lopen.

Het weer blijft goed, de temperatuur is zelfs wat gestegen.

We lopen vanaf Laren door Groot Dochteren, een buurtschap met een kleine 300 inwoners, kruisen het spoor en even later het Twentekanaal.

Het eerste plan voor de aanleg van het Twentekanaal, officieel het Kanaal Zutphen – Enschede, stamt al uit het midden van de 19^e eeuw. Pas in 1930 wordt, na een hele periode van ruzie over verschillende ontwerpen, begonnen met het graven van het kanaal. Het grootste gedeelte is aangelegd als werkverschaffingsproject tijdens de crisisjaren. Je moet daar nu niet meer aan denken, maar het meeste werk werd met de schop en de kruiwagen gegraven. In 1938 was het kanaal klaar.

Kanaal Zutphen – Enschede

Even later kruisen we de Berkel. Deze rivier ontspringt in de stad Billerbeck in Nordrhein Westfalen. Vanaf Rekken is het riviertje gekanaliseerd en mondt uiteindelijk bij Zutphen in de IJssel uit. Hoewel de Berkel is gekanaliseerd, blijft het door het landschap meanderen.

De Berkel

Het Pieterpad voert ons verder door landgoed Velhorst en een Militair oefenterrein naar Het Enzerinck, een buitenplaats gebouwd in 1835-1836 voor de latere burgermeester van Vorden, Jonkheer van Panhuys. Even later passeren we ook buitenplaats Den Bramel. Al in 1396 was er sprake van bewoning door Gerrit den Bramel. De huidige bebouwing stamt uit de periode 1720-1726. Werkelijk een plaatje om naar te kijken.

Buitenplaats Den Bramel

Niet veel later komen we aan in Vorden. We lopen niet naar het eindpunt van deze etappe, Kasteel Vorden, maar slaan bij de spoorwegovergang rechts af naar het centrum van Vorden om bij Bistro de Rotonde onder het genot van bier, wijn en een bittergarnituur de komst van Marcel af te wachten.

Al Marcel is gearriveerd rijdt ik met Marcel en Riky mee naar Apeldoorn waar ik op de trein terug naar Enschede stap.

Vandaag heb ik van Laren tot Vorden in ongeveer 2 en een half uur 14 km afgelegd.

In totaal heb ik in 53 uur en 1 kwartier 235 km afgelegd.

Ik heb nog 246 km te gaan naar de Sint Pietersberg.

Het Enzerinck, Buitenplaats uit 1826 in neoclassicistische stijl

Twaalfde etappe, Holten – Laren

11 oktober 2015

Twaalfde etappe, Holten – Laren

Vandaag loop ik twee etappes. Van Holten naar laren en van Laren naar Vorden. Ik sta vroeg op om om kwart over 8 met de trein naar Holten te vertrekken. Na een overstap in Almelo kom ik om 10 over 9 in Holten aan waar mijn wandeling begint. In Holten wordt mijn wandeling omlijst door het gebeier van de kerkklokken die de gelovigen ter kerke roepen. Vandaag is de natuur mijn kerk.

"het gebeier van de kerkklokken die de gelovigen ter kerke roepen"

Het is prachtig mooi weer, wind uit het oosten, helder blauwe lucht en lekker fris. Ik heb me warm aangekleed en heb het de hele dag niet koud gehad.

Al snel verlaat ik het dorp Holten en loop ik tussen de maisvelden door langs de voet van de Beuseberg. 

Loop ik tussen de maisvelden door

De vorige etappes heb ik aangegeven hoe hoog de bergen op en langs mijn pad waren en dat zal ik dan ook maar met deze berg doen: de Beuseberg is 33,7 meter hoog. Ik heb de berg niet gezien, maar hij is er wel.

Een eindje verder is het gemaaide gras in de berm nog wit berijpt. Wat maar weer aangeeft dat het afgelopen nacht heeft gevroren. Als ik onder eikenbomen door loop hoor ik om me heen de eikels uit de bomen vallen. De stevige wind is daar mede debet aan.

Al snel zie ik in de Zendmast Markelo wazig opdoemen. Met zijn 187 meter hoogte, inclusief antenne, is het een imposant monument. Toen ik nog met mijn ouders op camping de Hoch bij Rijssen kampeerde boezemde die hoge toten al ontzag in. De toren is niet meer in gebruik, maar sloop is niet aan de orde.

Zendmast Markelo

Ik vervolg mijn weg via het viaduct over de A1 / E30. De Europese weg 30 loopt van Cork in Ierland naar Omsk in Rusland. Een afstand, hemelsbreed, van ca 5100 km en over de weg van ca 5800 km. Het is echter lastig om deze weg zonder omwegen af te rijden, omdat tussen Felixtowe in Engeland en Hoek van Holland geen ferry meer vaart.

De route gaat verder langs de schipbeek. De Schipbeek, tot 1404 de Hunneper Aa genoemd, is onderdeel van een bekenstelsel tussen Ahaus en Deventer. Rond 1404 is het bekenstelsel door uitdieping en verleggen bevaarbaar gemaakt. Rond 1746 heeft de Deventer ondernemer Hendrik Lindeman de bevaarbaarheid opnieuw laten verbeteren en vanaf die tijd maakten iedere dag zo’n 20 tot 30 zompen gebruik van de route.

Schipbeek

Een heel eind verder wandel ik Landgoed Verwolde in. Dit Landgoed is, zoals alle landgoederen in “De Graafschap” door de Graaf van Zutphen aan een van zijn vrienden in beheer gegeven. In 1776 de familie Van der Borch van Verwolde hier een landhuis in Louis XVI stijl laten bouwen, het Huis Verwolde. Ik loop hier zelfs een stukje verkeerd, niet meer dan een kleine 200 meter, maar zie al snel mijn vergissing in.

Huis Verwolde

Even later loop ik langs de voormalige pastorie De Binnenhof, oorspronkelijk uit de 18^e eeuw, maar in de 19^e eeuw uitgebouwd tot een mooie villa voor de Freule Verwolde.

Ik stuur mijn zus Riky een berichtje dat ik rond kwart over 12 in Laren denk aan te komen en net voor het tunneltje onder de N332 komt de auto van Marcel en Riky mij tegemoet. Riky loopt samen met mij de laatste 300 meter naar het centrum van Laren en Marcel vertrekt weer naar Apeldoorn.

Riky en ik drinken eerst een kop koffie bij Stegeman in “het centrum” van Laren.

Vandaag heb ik tot Laren in ongeveer 3 uur 15 km afgelegd.

In totaal heb ik in 50 uur en 3 kwartier 222 km afgelegd.

Ik heb nog 260 km te gaan naar de Sint Pietersberg.

..........