donderdag 28 juni 2018

Drieëntwintigste etappe, Swalmen – Montfort


27 juni 2018
Drieëntwintigste etappe, Swalmen – Montfort
Sint Lambertuskerk in Swalmen
We hebben heerlijk geslapen en na een goed ontbijt ga ik weer op pad. Het is heerlijk zonnig weer, prima om te wandelen. Later op de dag kom ik erachter dat het flink warm kan worden. Gelukkig heb ik mijn camelback gisteravond goed gevuld in de minibar op onze kamer gelegd zodat ik de hele dag voldoende fris water mee draag.
Net buiten de bebouwde kom zie ik kasteel Hillenraedt liggen. Een, helaas, voor publiek niet toegankelijke vierkante waterburcht. 

Toegang kasteel Hillenraedt
Kasteel Hillenraedt

Het kasteel is al van voor 1380 toen het voor het eerst werd genoemd. In 1572, toen Arnold Schenck kasteelheer was en de Tachtigjarige oorlog in volle gang was, heeft Willem van Oranje het kasteel als hoofdkwartier gebruikt vanwaar hij de belegering van Roermond heeft geleid. Het ging er indertijd niet zachtaardig aan toe, maar dat is een verhaal dat niet in deze blog past.
Na het kerkdorpje Boukoul, gaat mijn Pieterpad een stukje over de oude Romeinse weg of heirbaan Heerlen-Xanten. Ik denk dat ik hier niet goed heb opgelet, want ik heb er niets van gezien. Even later loop ik langs de kasteelboerderij Zuidewijk Spick, dat is verbonden aan kasteel Hillenraedt en dat in de 16e en 17e eeuw is gebouwd.
Kasteelboerderij Zuidewijk Spick


Buizerd en kraai (Helaas geen goede foto)
Er volgt een mooi pad tussen de weiden en ik zie een buizerd over de weide scheren die even verder op een paal lijkt te landen. Als ik de foto vergroot van de zwarte gestalte waarvan ik verwachtte dat het de buizerd is, blijkt het dat het een kraai is die vlak naast de buizerd, die veel lichter is, op een tweede paal zit. Als ik dichterbij kom om ze beiden goed op de foto te zetten, vliegt eerst de kraai weg, op de hielen gezeten door de buizerd. Helaas geen goede foto. 

Mooi pad tussen de weiden
Dan doemt mijn eerste rustplek op, het Spikkerdal, een boerencamping met groentewinkel en een gelegenheid om koffie met vlaai te bestellen. Dat laatste doe ik natuurlijk.
Het daaropvolgende gedeelte is vrij saai, maar dat hoort er ook bij. Als ik eenmaal het goederenspoortje de IJzeren Rijn en de Keulse Baan gepasseerd ben, wordt het weer beter.
De IJzeren Rijn heeft zijn oorsprong in het verdrag tussen België en Nederland toen in 1839 de onafhankelijkheid van België een feit werd. België kreeg het recht om op eigen kosten door Limburg een weg- of kanaalverbinding met Pruisen aan te leggen.  Aanvankelijk zou het een kanaalverbinding worden, maar uiteindelijk werd dit een spoorverbinding. In 1879 is deze spoorverbinding in gebruik genomen, maar in en na de eerste wereldoorlog nam het gebruik van dit gedeelte van de IJzeren Rijn af. Momenteel liggen alleen de rails er nog….
Na het dorpje Melick kom ik snel in Sint Odiliënberg, waar op de Sint Petrusberg, niet te verwarren met de Sint Pietersberg, de basiliek van de heiligen Wiro, Plechelmus, ook bekend in Oldenzaal, en Otgerus staat. Een mooie kerk met twee torens. In Sint Odiliënberg gebruik ik ook een lunch met een lekkere tosti.
Odiliënberg

Vanaf Sint Odiliënberg loopt het Pieterpad door het Sweeltje. Het Sweeltje is een gemengd bos dat eerder een productiebos voor de mijnbouw was en waar vooral de grove den groeide.
In Montfort aangekomen zit Els op een terrasje in de schaduw te wachten. Na een pilsje voor mij stappen we in de auto en rijden “toeristisch” terug naar onze camping in Sint Geertruid.

Vandaag heb ik in ongeveer 5 uur en 2 kwartier 22 km afgelegd.
In totaal heb ik in 104 uur 432 km afgelegd.

Ik heb nog 61 km te gaan naar de Sint Pietersberg.





Pieter Pad?




Praxis en Gamma broederlijk naast elkaar



Tweeëntwintigste etappe, Venlo – Swalmen


26 juni 2018

Tweeëntwintigste etappe, Venlo – Swalmen

Vanochtend heeft Els mij al vroeg vanuit Sint Geertruid, waar wij onze tent hebben staan, naar Venlo gereden. We hebben de auto achter het stadskantoor van Venlo geparkeerd en hebben voor het station afscheid genomen.
Het is vanaf het station niet heel erg ver wandelen om buiten de bebouwde kom te komen. Maar voordat ik daar ben, ontdek ik dat ik mijn fototoestel in de auto heb laten liggen. Jammer, maar helaas. Gelukkig heb ik mijn telefoon waar ik ook prima foto’s mee kan maken. Ik heb alleen nog niet ontdekt hoe ik die foto’s overgezet krijg. (ondertussen wel).


De route in mijn boekje (achtste druk) is ondertussen verouderd, maar de gewijzigde route is goed aangegeven. De route loopt nu over de Jammerdaalsche Heide, waar vanaf het eind van de 18 eeuw tot de dertiger jaren van de afgelopen eeuw klei en grind is gewonnen. 
Restanten van de oude grind- en kleigroeven

De plassen die ik passeer zijn daar de restanten van. 
Ik kom bij een groot ommuurd terrein. Achter de muur was vroeger een trappistenklooster, nu is er een Kringloopwinkel gevestigd. 
De muur van het voormalige Trappistenklooster
Het klooster dateert uit 1884. Enkele monniken van de bekende abdij Westmalle, je weet wel, van het Westmalle dubbel of trippel, een uitstekend trappistenbiertje, hebben zich op de Uelingsheide gevestigd. In 1933 werd het een abdij, maar omdat ze niet genoeg zelfvoorzienend waren, zijn de monniken in 2002 vertrokken naar de veel vitalere abdijgemeenschap van Lilbosch-Echt. Wanneer ik bij de zijingang kom kan ik ook even een kijkje op het terrein zelf nemen. 
Binnenterrein van het klooster
Nadat ik het plaatsje Tegelen net heb aangetipt, wandel ik verder over de voormalige vuilstortplaats “Groeve Wambach” die mooi hevelachtig is afgewerkt. Groeve Wambach staat tussen aanhalingstekens omdat het nu een heuvellandschap is waar, als je er overheen loopt, niets herinnerd aan de ooit gegraven groeve.
Vroeger heeft op de ze plaats kasteel Wambach gestaan. Het kasteel was het jachtslot van kasteel Holtmühle, dat nu een Bilderberg hotel bij Tegelen is. Het jachtslot was een klein slot tegen de steilrand van het hoogterras dat aan de Duitse kant van de grens ligt. Het slot met de bijgebouwen zijn in 1962 afgebroken om de klei- en zandgroeve van een kleiwarenfabriek uit te kunnen breiden. De toen aangelegde groeve is later als vuilstortplaats gebruikt en ondertussen is het een mooi landschap geworden. Als ik de Groeve Wambach verlaat passeer ik nog wel enkele plassen die aan de afgravingen herinneren.
De route gaat nu verder langs de grens met Duitsland. De ene keer wandel je in Duitsland, de andere keer weer in Nederland. Omdat ik nog geen koffie heb gehad, was mijn hoop gevestigd op café Maalbeckerhöhe, “het laatste café voor de Duitse grens”. Helaas zijn de openingstijden niet aangepast aan de Pieterpadwandelaar die al om een uur of negen vanuit Venlo vertrekt. De koffie moet dus nog maar even wachten. Vanaf het café gaat de route “bovenlangs” dus over de Duitse kant. 

Hierboven Duitsland, de helling is Nederland
Nederlands berkje met zijn "roots" in Duitsland
De helling is Nederland en de hoger gelegen vlakte is Duitsland. Ik kom een echtpaar achterop dat het Pieterpad in etappes van 10 km wandelen. We blijven aan de praat tot we bij grensovergang Am Weiβen Stein aankomen. Daar bestel ik een Strammer Max met ham en kaas Het staat daar echt op de kaart maar de kelner wist niet wat dat was en daarom heb ik de uitsmijter ham en kaas besteld en toen kreeg ik toch mijn Strammer Max met ham en kaas. Na nog wat omzwervingen kwam ik bij het riviertje de Swalm. Het pad loopt door de laagte langs het riviertje. Net voor ik Els ontmoette die mij tegemoet kwam lopen, zag ik nog een ree tussen de runderen lopen. Samen wandelen we naar Swalmen waar ik op het terras bij eetcafé de Mert van een heerlijk glas Gouverneur Trippel van de Lindeboom brouwerij kan genieten.
Eindpunt van deze etappe bij Eetcafé De Mert
Na nog een tweede biertje zoeken we eerst Bed en Breakfast Slapen en Smullen op. We worden heel hartelijk ontvangen door gastvrouw en eigenaresse Irene. We krijgen een korte rondleiding en een welkomstdrankje aangeboden. Alles ziet er picobello en gezellig uit. Wij slapen vanavond in kamer Bali. Een kamer met een goede badkamer mat warme douche en een minibar. Er staat ook een senseo en een waterkoker met koffie en thee.
Als we een tijdje buiten op het terras hebben gezeten keren we weer terug naar “De Mert”. We krijgen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld en gaan met een voldaan gevoel terug naar “Slapen en Smullen

Vandaag heb ik in ongeveer 5 uur en 2 kwartier 23 km afgelegd.
In totaal heb ik in 98 en een half uur 410 km afgelegd.
Ik heb nog 82 km te gaan naar de Sint Pietersberg.