Zesde Etappe, Schoonloo - Sleen

19 oktober 2014

Zesde etappe, Schoonloo – Sleen

Vanochtend ben ik vroeg opgestaan om om half acht voor de 6^e etappe van het Pieterpad  te vertrekken naar Schoonloo. Ik had eerst in gedachten om naar Sleen te rijden en van daar af de bus naar Schoonloo te pakken, maar dan zou ik pas om kwart voor 10 de eerste bus hebben en dan om kwart over 10 kunnen beginnen met de wandeling. Aan het eind van het verslag van deze dag zal je zien waarom dit een gelukkige keuze is geweest.

Om ongeveer kwart voor 9 heb ik de auto bij Café restaurant Hegeman in Schoonloo geparkeerd. Snel de wandelschoenen aangetrokken en om 5 voor 9 ben ik op pad gegaan. Al snel heb ik het dorp verlaten en na een kort stuk tussen de boeren landerijen loop ik de bossen van Staatsbosbeheer weer in, zie ook het verslag van 21 september. Ook hier weer percelen met productiehout waarvan de 

Productiehout

hoeken van de kavels worden aangegeven door een genummerde zwerfkei. Verscheidene paden zijn nog uitgevoerd als “flintenweg”. 

Eén van de flintenwegen in het bos

Ook deze flintenwegen zijn indertijd door de arbeiders uit de werkverschaffing aangelegd. Grotere zwerfkeien aan de zijkant als opsluiting en de verharding tussen de opsluiting in kleinere zwerfkeien. Mooi om te zien, minder prettig om op te wandelen, daarom heb ik meestal naast de weg gelopen. Gelukkig zijn er ook onverharde paden en pas aangelegde geasfalteerde fietspaden door de bossen. Het is, vooral in de ochtend, mooi zonnig weer met een goede temperatuur en ik ben nog geen half 

Het is mooi weer

uur onderweg als ik mijn trui al in de rugzak stop en lekker in m’n T-shirt verder wandel. Nadat ik de N376 ben overgestoken loop ik een klein stukje langs “De Tweelingen” en de “Meeuwenplassen” in het Schoonloër Veld. Dit zijn enkele van de restanten drassig hoogveen tussen de productiebossen, waar nog bijzondere planten en dieren zoals de kleine zonnedauw, de levendbarende hagedis, de adder en de veenbesparelmoervlinder voorkomen. De Tweelingen worden begraasd door Galloway runderen en de Meeuwenplassen door Schotse Hooglanders. Het Galloway rund is zwart en heeft geen horens en de Schotse Hooglander is over het algemeen langharig roodbruin en heeft machtige

Schotse Hooglanders in een vennetje van de Meeuwenplassen

wijduitstaande horens. Ik heb het geluk om een aantal van deze prachtige runderen in een vennetje van de Meeuwenplassen te zien staan. Werkelijk een cadeautje.

Een lekkere kop thee

Na de Meeuwenplassen loopt het Pieterpad over een paar verharde wegen en zo loop ik het erf van “de Wenning” op. Sander en Jolanda van deze biologische boerderij hebben een ruimte beschikbaar gesteld waar je tegen een geringe vergoeding een kop koffie of thee kunt zetten met een lekkere plak koek er bij. Heel gastvrij.

Bij Schoonoord steek ik het Oranjekanaal (Drents: Oranjeknaol) over. Dit 48 km lange kanaal is tussen 1853 en 1861 ter ontsluiting van het veengebied ten westen van Odoorn en de Bargervenen, ten oosten van Emmen aangelegd en het loopt van de Drentsche Hoofdvaart bij Hoogersmilde tot het

Het Oranjekanaal. Ja, ik weet het, het staat ook op het bordje...

Van Echterenkanaal bij Klazienaveen. In het bos ten noord westen van Noord-Sleen loopt het pad langs het Vliegtuigmonument. Op 14 mei 1943 stortte hier een viermotorige Handley Page Halifax bommenwerper van de RAF brandend neer. Het toestel was op de terugvlucht na een bombardement op Bochum bij Emmen in brand geschoten. Boven de boswachterij zwenkte de machine rond, verloor een gedeelte en stortte neer. Alle bemanningsleden kwamen om en zijn in Sleen begraven. Ter nagedachtenis aan de 7 omgekomen bemanningsleden is een monument opgericht op de plaats van het vliegongeval. Een groep schoolvrienden uit Zweeloo en Oosterhesselen heeft het monument

De in beton ingekapselde brokstukken met de namen van de bemanningsleden

in 1945 gemaakt van de gevonden brokstukken. Op het monument zijn de namen van de bemanningsleden vermeld. Toen het na 30 jaar een verwaarloosde indruk ging maken werden de vliegtuigrestanten in 1975 ingekapseld in beton en daarna voor duurzaam onderhoud overgedragen aan de gemeente Sleen.

Ik heb er bijna één vijfde van het Pieterpad opzitten. Nog maar 396 km naar de Sint Pietersberg.

Ik vervolg mijn weg door de bossen en kom na het tunneltje onder de N381 weer tussen de weilanden en de akkers.
Ondertussen is het bewolkt en begint het een beetje te miezeren. Ik zie de kerktoren van Sleen al tussen de bomen in de verte en wandel verder naar Sleen waar ik om half 3 aan kom. 

Sleen, het eindpunt van deze etappe

Ik loop snel door naar de bushalte waar in nog een kwartier op de bus moet wachten. Gelukkig is het weer droog geworden, want er is alleen een bushokje 100 meter verderop aan de overkant. Eenmaal in de bus, we zijn Schoonoord net gepasseerd, trek Pluvius de sluizen open. De bus stopt vlak bij Café restaurant Hegeman. Het is ondertussen weer droog. Bij het uitstappen blijft mijn paraplu aan de rugzak van een Pieterpad loopster hangen die net instapt. Hilariteit bij haar groepje, maar ik kreeg hem wel terug. Gelukkig maar, want het is de paraplu van de derde etappe.

Bij Hegeman neem ik een heerlijke kop mosterdsoep met spekjes en stukjes appel en een glas ijsthee. Ondertussen komen er meer wandelaars binnen. Ze zijn doornat, want ondertussen plenst het weer. Ben ik even blij dat ik vanochtend vroeg naar Schoonloo ben gereden en niet eerst naar Sleen en daarna met de bus...

Vandaag heb ik in ongeveer 5 en een half uur 24 km afgelegd.

In totaal heb ik in 28 uur en één kwartier 111 km afgelegd.

Ik heb nu nog 376 km te gaan naar de Sint Pietersberg.