Roel op het Pieterpad: Vierde etappe Zuidlaren

20 september 2014

Vierde etappe, Zuidlaren-Rolde

Allereerst mijn excuses voor de “schrijffouten” in de voorgaande blogs. In het woord Hunebed hoort maar één en te staan en Drenthe wordt natuurlijk met een ha geschreven.

Vandaag gaat de wekker al vroeg. Ik heb met Wilma afgesproken dat ik haar om 7 uur aan de Deurningerstraat zal komen ophalen om naar camping “De Weyert” Rolde te rijden. Wij willen camping “De Weyert” als basiskamp gebruiken voor twee etappes van het Pieterpad.

Omdat er een erg dichte mist over het oosten van Nederland ligt besluit ik om de secundaire wegen te mijden en via Apeldoorn Zwolle te rijden. Dit heeft mede door de dichte mist een vertraging van ruim een half uur gekost.

In Rolde hebben we ons meteen bij de receptie van de camping ingeschreven waarna we de auto op de parkeerplaats binnen de slagboom mochten achterlaten. Snel de fietsen van de Twinny Load gehaald en op de fiets naar Zuidlaren. Een fietstocht die extra mooi werd door de nog steeds aanwezige nevel, de bedauwde struiken en spinnenwebben en de zon die tussen de mistflarden tevoorschijn kwam.

Door dat voorzichtige zonnetje kwam het liedje “Tienduizend redenen”, dat wij met de band Spark zingen, in mijn gedachten en dat is er eigenlijk de hele dag niet meer uit verdwenen:

“De zon komt op, maakt de morgen wakker; mijn dag begint met een lied voor U.

Heer, wat er ook gebeurt en wat mij mag overkomen, laat mij nog zingen als de avond valt.”

In Zuidlaren hebben we de fietsen bij een supermarkt gestald.

Zuidlaren stond al in de 13^e eeuw bekend om zijn Paardenmarkt en is natuurlijk ook bekend vanwege het liedje “Berend Botje ging uit varen…..”, dat al in een leesboekje uit 1894 vermeld stond. Het is niet duidelijk wie Berend Botje was, maar dat hij nooit in Amerika is aangekomen blijkt wel uit de vele verhalen die in de omgeving van Zuidlaren de ronde doen.

Standbeeld "Paardenhandelaren" van Frans Ram

Berend Botje

Na een lekkere kop cappuccino bij het Brinkhotel aan de Brink O.Z. zijn we om kwart over 11 op pad gegaan. Alsof het zo moest gaan zijn we ook hier direct aan het begin van de route fout gelopen (Dit is Wilma en mij vorig jaar bij de “proefetappe” Hellendoorn-Holten ook al overkomen). We hadden direct naast de Paardenmarkt de Marktstraat moeten inslaan, maar kwamen er ruim 50 meter voorbij deze straat pas achter.

De tocht gaat vanuit Zuidlaren over het terrein Dennenoord van de vroegere “Vereeniging tot Christelijke Verzorging van Krankzinnigen en Zenuwlijders in Nederland”. Dennenoord is een beschermd dorpsgezicht met een onder architectuur gebouwd sanatorium Egbert Reitsma en een aangelegde tuin van tuinarchitect Jan Vroom. Als we de bebouwing van Zuidlaren achter ons laten betreden we het gebied van het Schipborgsche Diep. Deze stroom heet verder stroomopwaarts Oudemolensche Diep waar dan weer het Gastersche Diep in uitmondt die dan weer verder stroomopwaarts Rolderdiep en nog weer hogerop Andersche Diep heet. Kortom, veel namen voor een (smal) sterk meanderend stroompje

Schipborgsche Diep

dat al in het Pleistoceen, nog maar 10.000 jaar geleden, is ontstaan. De verzameling van Diepen hebben gezamenlijk weer de verzamelnaam Drentsche Aa gekregen. Ik denk dat de verschillende namen voor het stroompje pas veel later zijn bedacht.

We komen vandaag en morgen regelmatig vlak bij het stroompje en steken het ook een paar keer over.

Al snel kruisen we ook het Anlooër Diepje (jawel) en betreden de Gasterse Duinen. Gasterse Duinen is een natuurgebied nabij Gasteren dat bestaat uit zandruggen en natte veenkommen. Het gebied is in het Pleistoceen gevormd door landijs, smeltwater, sneeuwstormen en rivieren. In de middeleeuwen was dit gebied een verkeersknooppunt, nu is het een oase van rust.

Stalletje met pompoenen en kalebassen

In het esdorpje Gasteren koop ik bij een stalletje langs de weg een paar sierkalebassen voor de herfstdecoratie thuis en snuffelen we even rond bij Jobing Antiek aan de Brink waar de eigenaars nog tijd hebben voor een praatje over het dorp, de omgeving en het Pieterpad.

We willen niet te lang blijven hangen en gaan verder in de richting van het Ballooërveld waar we eerst het Gastersche Diep voor moeten oversteken. Het Ballooërveld is het grootste restant “woeste heide” in Drenthe en was vanaf 1918 militair oefenterrein. In 2006 is het overgedragen aan Staatsbosbeheer. In dit heidegebied liggen ongeveer 40 grafheuvels uit de late steentijd, de bronstijd en de ijzertijd.

Adder

Op een van de brede mulle zandpaden zien we opeens op nog geen meter voor ons een slang oversteken. Mijn eerste gedachte is: Hazelworm, maar meteen zie ik de zwarte ruiten op de rug van de ongeveer 70 cm lange slang. Het is een adder. Hoe snel ik ook ben in het gereed maken van de camera, de adder is al bijna aan de rand van het pad tussen de heide verdwenen.

We komen al dichter in de buurt van het eindpunt van de dag, maar horen dat het onweer vanuit het zuiden op komt zetten. Gelukkig houden we het droog tot op de camping.

Op camping De Weyert aangekomen krijgen we plek 13 aangewezen op het veldje Zwaluw. Je leest het goed, plekje 13 het ongeluksgetal. Ik begin net de stokken in de tunnels van de tent te steken en de donderbui barst los. Snel alles weer in de auto gepakt om de bui af te wachten. Wilma is net naar het toilet en blijft daar schuilen. Als de bui is overgedreven besluiten we eerst inkopen te gaan doen voor het ontbijt en rijden via een omleiding van ongeveer 2,5 km naar de supermarkt in het dorp die op nog geen 600 meter!! van de camping ligt. Op de terugweg zien we een dame met een Rolrugzak die in de richting van de camping loopt. Als Wilma en ik onze tent aan het opzetten zijn, hoor ik aan de andere kant van de haag dat daar ook een tent wordt opgezet. Onze nieuwe buurvrouw, Guusje uit Leiden, is de dame met de Rolrugzak. Als alle tenten zijn opgebouwd gaan Wilma, Guusje en ik met de auto naar Zuidlaren om de fietsen op te halen en om bij pizzeria Sapori la Fiera te eten. Guusje is een gezellige prater en we zijn al snel foto’s aan het vergelijken. Wat blijkt, we hebben regelmatig de zelfde dingen gefotografeerd.

Als we weer op de camping terug zijn drinken we nog wat bij de tent en leggen ons daarna ter ruste.