Zesde Etappe, Schoonloo - Sleen

19 oktober 2014

Zesde etappe, Schoonloo – Sleen

Vanochtend ben ik vroeg opgestaan om om half acht voor de 6^e etappe van het Pieterpad  te vertrekken naar Schoonloo. Ik had eerst in gedachten om naar Sleen te rijden en van daar af de bus naar Schoonloo te pakken, maar dan zou ik pas om kwart voor 10 de eerste bus hebben en dan om kwart over 10 kunnen beginnen met de wandeling. Aan het eind van het verslag van deze dag zal je zien waarom dit een gelukkige keuze is geweest.

Om ongeveer kwart voor 9 heb ik de auto bij Café restaurant Hegeman in Schoonloo geparkeerd. Snel de wandelschoenen aangetrokken en om 5 voor 9 ben ik op pad gegaan. Al snel heb ik het dorp verlaten en na een kort stuk tussen de boeren landerijen loop ik de bossen van Staatsbosbeheer weer in, zie ook het verslag van 21 september. Ook hier weer percelen met productiehout waarvan de 

Productiehout

hoeken van de kavels worden aangegeven door een genummerde zwerfkei. Verscheidene paden zijn nog uitgevoerd als “flintenweg”. 

Eén van de flintenwegen in het bos

Ook deze flintenwegen zijn indertijd door de arbeiders uit de werkverschaffing aangelegd. Grotere zwerfkeien aan de zijkant als opsluiting en de verharding tussen de opsluiting in kleinere zwerfkeien. Mooi om te zien, minder prettig om op te wandelen, daarom heb ik meestal naast de weg gelopen. Gelukkig zijn er ook onverharde paden en pas aangelegde geasfalteerde fietspaden door de bossen. Het is, vooral in de ochtend, mooi zonnig weer met een goede temperatuur en ik ben nog geen half 

Het is mooi weer

uur onderweg als ik mijn trui al in de rugzak stop en lekker in m’n T-shirt verder wandel. Nadat ik de N376 ben overgestoken loop ik een klein stukje langs “De Tweelingen” en de “Meeuwenplassen” in het Schoonloër Veld. Dit zijn enkele van de restanten drassig hoogveen tussen de productiebossen, waar nog bijzondere planten en dieren zoals de kleine zonnedauw, de levendbarende hagedis, de adder en de veenbesparelmoervlinder voorkomen. De Tweelingen worden begraasd door Galloway runderen en de Meeuwenplassen door Schotse Hooglanders. Het Galloway rund is zwart en heeft geen horens en de Schotse Hooglander is over het algemeen langharig roodbruin en heeft machtige

Schotse Hooglanders in een vennetje van de Meeuwenplassen

wijduitstaande horens. Ik heb het geluk om een aantal van deze prachtige runderen in een vennetje van de Meeuwenplassen te zien staan. Werkelijk een cadeautje.

Een lekkere kop thee

Na de Meeuwenplassen loopt het Pieterpad over een paar verharde wegen en zo loop ik het erf van “de Wenning” op. Sander en Jolanda van deze biologische boerderij hebben een ruimte beschikbaar gesteld waar je tegen een geringe vergoeding een kop koffie of thee kunt zetten met een lekkere plak koek er bij. Heel gastvrij.

Bij Schoonoord steek ik het Oranjekanaal (Drents: Oranjeknaol) over. Dit 48 km lange kanaal is tussen 1853 en 1861 ter ontsluiting van het veengebied ten westen van Odoorn en de Bargervenen, ten oosten van Emmen aangelegd en het loopt van de Drentsche Hoofdvaart bij Hoogersmilde tot het

Het Oranjekanaal. Ja, ik weet het, het staat ook op het bordje...

Van Echterenkanaal bij Klazienaveen. In het bos ten noord westen van Noord-Sleen loopt het pad langs het Vliegtuigmonument. Op 14 mei 1943 stortte hier een viermotorige Handley Page Halifax bommenwerper van de RAF brandend neer. Het toestel was op de terugvlucht na een bombardement op Bochum bij Emmen in brand geschoten. Boven de boswachterij zwenkte de machine rond, verloor een gedeelte en stortte neer. Alle bemanningsleden kwamen om en zijn in Sleen begraven. Ter nagedachtenis aan de 7 omgekomen bemanningsleden is een monument opgericht op de plaats van het vliegongeval. Een groep schoolvrienden uit Zweeloo en Oosterhesselen heeft het monument

De in beton ingekapselde brokstukken met de namen van de bemanningsleden

in 1945 gemaakt van de gevonden brokstukken. Op het monument zijn de namen van de bemanningsleden vermeld. Toen het na 30 jaar een verwaarloosde indruk ging maken werden de vliegtuigrestanten in 1975 ingekapseld in beton en daarna voor duurzaam onderhoud overgedragen aan de gemeente Sleen.

Ik heb er bijna één vijfde van het Pieterpad opzitten. Nog maar 396 km naar de Sint Pietersberg.

Ik vervolg mijn weg door de bossen en kom na het tunneltje onder de N381 weer tussen de weilanden en de akkers.
Ondertussen is het bewolkt en begint het een beetje te miezeren. Ik zie de kerktoren van Sleen al tussen de bomen in de verte en wandel verder naar Sleen waar ik om half 3 aan kom. 

Sleen, het eindpunt van deze etappe

Ik loop snel door naar de bushalte waar in nog een kwartier op de bus moet wachten. Gelukkig is het weer droog geworden, want er is alleen een bushokje 100 meter verderop aan de overkant. Eenmaal in de bus, we zijn Schoonoord net gepasseerd, trek Pluvius de sluizen open. De bus stopt vlak bij Café restaurant Hegeman. Het is ondertussen weer droog. Bij het uitstappen blijft mijn paraplu aan de rugzak van een Pieterpad loopster hangen die net instapt. Hilariteit bij haar groepje, maar ik kreeg hem wel terug. Gelukkig maar, want het is de paraplu van de derde etappe.

Bij Hegeman neem ik een heerlijke kop mosterdsoep met spekjes en stukjes appel en een glas ijsthee. Ondertussen komen er meer wandelaars binnen. Ze zijn doornat, want ondertussen plenst het weer. Ben ik even blij dat ik vanochtend vroeg naar Schoonloo ben gereden en niet eerst naar Sleen en daarna met de bus...

Vandaag heb ik in ongeveer 5 en een half uur 24 km afgelegd.

In totaal heb ik in 28 uur en één kwartier 111 km afgelegd.

Ik heb nu nog 376 km te gaan naar de Sint Pietersberg.

Vijfde etappe Rolde - Schoonloo

21 september 2014

Vijfde etappe, Rolde-Schoonloo

Om half 8 gaat de wekker. Gelukkig is het droog. Gelukkig, want ik werd rond een uur of 4 wakker van de regen op de tent en om half 7 regende het nog. Na het ontbijt rijden we naar Schoonloo waar we de auto parkeren voordat we weer terugfietsen naar Rolde.

De voorgaande etappes tussen Groningen en Rolde gingen door “Het Nationaal beek- en esdorpenlandschap de Drentsche Aa”, de komende etappes lopen over “Het Drents Plateau”, hoewel we ook tijdens de etappe van vandaag langs en over het Andersche Diep zullen lopen.

Vanaf de camping volgen we eerst over ca. 3 km een gedeelte van de voormalige spoorverbinding tussen Gasselternijveen en Assen. Deze spoorlijn is in 1905 geopend voor reizigers- en goederenvervoer. In 1947 werd de lijn gesloten voor reizigers en rond 1970 ook voor het goederenvervoer. De rails en bielzen zijn grotendeels verwijderd, maar het stationsgebouw van Rolde is behouden gebleven, zoals ook een stukje rails waar het oude spoortje de Koelandsdijk kruiste. 

De oude spoorrails in de Koelandsdijk

Na ongeveer een halve km vanaf de camping bereiken we het echte eindpunt van de voorgaande etappe, de begraafplaats bij de Jacobuskerk van Rolde. Toch wel raar, een begraafplaats als eindpunt…

De Jacobuskerk

We volgen het oude spoortracé, kruisen opnieuw het Andersche Diep en lopen door tot vlak bij het gehucht Anderen. In Anderen zijn stenen vuistbijlen uit 60.000 jaar voor Christus gevonden, de oudste bewijzen van bewoning in Drenthe, terwijl het plaatsje zelf “pas” meer dan 600 jaar bestaat.

We kruisen de N33 onder een splinternieuw viaduct en lopen de Westerlanden binnen. De scheiding tussen de verschillende percelen zijn met palen en schrikdraad afgezet en die moeten we via een opstapje passeren.

Met het opstapje over het schrikdraad

We kruisen opnieuw het Andersche Diep, maar nu is er niet alleen een bruggetje, maar ook een “voorde”, een doorwaadbare plaats waarvan de oevers en de bodem vroeger bekleed werden met stenen zodat de voermannen met de paard en wagen niet vast kwamen te zitten in de modder. 

Hier passeer ik de voorde over het Andersche Diep

Enige tijd later kruisen we het Andersche Diep opnieuw, dit keer over bruggetje gemaakt van oude bielzen, misschien de bielzen van het vroegere spoorlijntje.

We verlaten het gebied van de “Diepen” en komen in de bossen die vanaf voorlaatste eeuwwisseling zijn aangelegd voor de houtproductie. Bij de aanleg van de bossen door het in 1899 opgerichte Staatsbosbeheer werd vooral gebruik gemaakt van “gewone” werklozen, landlopers, dronkenlappen of veroordeelden uit opvoedingsgestichten. 

Ook de keienpaden werden in de werkverschaffing aangelegd

De laatste tijd zijn de productiebossen steeds meer omgevormd om ruimte te maken voor recreatie, educatie en natuurontwikkeling en is een meer gemengd bos ontstaan. Bijna aan het eind van de bossen lopen we langs het Meindersveen, waar een smal paadje door het wuivende gras omheen loopt. 

Berkenzwammen groeien, zoals de naam al zegt, op berken

We wandelen verder overhet Grolloërveld, een heidegebied zoals het er voor de bebossing al uit moet hebben gezien.

Op 2,5 km voor Schoonloo zien we opeens Guusje bij kampeerboerderij “De Warme Bossen” onder een parasol op het terras zitten. We hadden onderweg op modderige stukken de sporen van haar Rolrugzak al regelmatig gezien. We drinken daar een kop koffie, Guusje vertelt dat ze haar tentje bij de kampeerboerderij opzet om daar te overnachten. We nemen afscheid en lopen de laatste kilometers door het ruilverkavelingsgebied en het Strubbenbos naar Schoonloo waar deze etappe eindigt.

We rijden met de auto terug naar de camping waar we de tent afbreken, de auto weer inpakken en naar Enschede vertrekken.

Wilma en ik hebben er twee mooie wandeldagen opzitten waar ik, naast van het natuurschoon en de mooie omgeving, van de verwondering en opmerkzaamheid van Wilma heb genoten. Wilma heeft mij regelmatig gewezen op opmerkelijke paddenstoelen, vergezichten of mooie plantjes.

Wilma, bedankt voor je gezelschap op etappe 4 en 5 van Zuidlaren via Rolde naar Schoonloo.

Het geel hoorntje komt vooral voor op vermolmde takken en stammen van loofhout

Het Meindersveen

Éen kilometer voor Schoonlo, nog maar 410 km naar de Sint Pietersberg

Vandaag hebben Wilma en ik in ongeveer 5 en een half uur 18 km afgelegd.

In totaal heb ik in 22 uur en drie kwartier 87 km afgelegd.

Vierde etappe Zuidlaren - Rolde

20 september 2014

Vierde etappe, Zuidlaren-Rolde

Allereerst mijn excuses voor de “schrijffouten” in de voorgaande blogs. In het woord Hunebed hoort maar één en te staan en Drenthe wordt natuurlijk met een ha geschreven.

Vandaag gaat de wekker al vroeg. Ik heb met Wilma afgesproken dat ik haar om 7 uur aan de Deurningerstraat zal komen ophalen om naar camping “De Weyert” Rolde te rijden. Wij willen camping “De Weyert” als basiskamp gebruiken voor twee etappes van het Pieterpad.

Omdat er een erg dichte mist over het oosten van Nederland ligt besluit ik om de secundaire wegen te mijden en via Apeldoorn Zwolle te rijden. Dit heeft mede door de dichte mist een vertraging van ruim een half uur gekost.

In Rolde hebben we ons meteen bij de receptie van de camping ingeschreven waarna we de auto op de parkeerplaats binnen de slagboom mochten achterlaten. Snel de fietsen van de Twinny Load gehaald en op de fiets naar Zuidlaren. Een fietstocht die extra mooi werd door de nog steeds aanwezige nevel, de bedauwde struiken en spinnenwebben en de zon die tussen de mistflarden tevoorschijn kwam.

Door dat voorzichtige zonnetje kwam het liedje “Tienduizend redenen”, dat wij met de band Spark zingen, in mijn gedachten en dat is er eigenlijk de hele dag niet meer uit verdwenen:

“De zon komt op, maakt de morgen wakker; mijn dag begint met een lied voor U.

Heer, wat er ook gebeurt en wat mij mag overkomen, laat mij nog zingen als de avond valt.”

In Zuidlaren hebben we de fietsen bij een supermarkt gestald.

Zuidlaren stond al in de 13^e eeuw bekend om zijn Paardenmarkt en is natuurlijk ook bekend vanwege het liedje “Berend Botje ging uit varen…..”, dat al in een leesboekje uit 1894 vermeld stond. Het is niet duidelijk wie Berend Botje was, maar dat hij nooit in Amerika is aangekomen blijkt wel uit de vele verhalen die in de omgeving van Zuidlaren de ronde doen.

Standbeeld "Paardenhandelaren" van Frans Ram

Berend Botje

Na een lekkere kop cappuccino bij het Brinkhotel aan de Brink O.Z. zijn we om kwart over 11 op pad gegaan. Alsof het zo moest gaan zijn we ook hier direct aan het begin van de route fout gelopen (Dit is Wilma en mij vorig jaar bij de “proefetappe” Hellendoorn-Holten ook al overkomen). We hadden direct naast de Paardenmarkt de Marktstraat moeten inslaan, maar kwamen er ruim 50 meter voorbij deze straat pas achter.

De tocht gaat vanuit Zuidlaren over het terrein Dennenoord van de vroegere “Vereeniging tot Christelijke Verzorging van Krankzinnigen en Zenuwlijders in Nederland”. Dennenoord is een beschermd dorpsgezicht met een onder architectuur gebouwd sanatorium Egbert Reitsma en een aangelegde tuin van tuinarchitect Jan Vroom.  Als we de bebouwing van Zuidlaren achter ons laten betreden we het gebied van het Schipborgsche Diep. Deze stroom heet verder stroomopwaarts Oudemolensche Diep waar dan weer het Gastersche Diep in uitmondt die dan weer verder stroomopwaarts Rolderdiep en nog weer hogerop Andersche Diep heet. Kortom, veel namen voor een (smal) sterk meanderend stroompje

Schipborgsche Diep

dat al in het Pleistoceen, nog maar 10.000 jaar geleden, is ontstaan. De verzameling van Diepen hebben gezamenlijk weer de verzamelnaam Drentsche Aa gekregen. Ik denk dat de verschillende namen voor het stroompje pas veel later zijn bedacht.

We komen vandaag en morgen regelmatig vlak bij het stroompje en steken het ook een paar keer over.

Al snel kruisen we ook het Anlooër Diepje (jawel) en betreden de Gasterse Duinen. Gasterse Duinen is een natuurgebied nabij Gasteren dat bestaat uit zandruggen en natte veenkommen. Het gebied is in het Pleistoceen gevormd door landijs, smeltwater, sneeuwstormen en rivieren. In de middeleeuwen was dit gebied een verkeersknooppunt, nu is het een oase van rust.

Stalletje met pompoenen en kalebassen

In het esdorpje Gasteren koop ik bij een stalletje langs de weg een paar sierkalebassen voor de herfstdecoratie thuis en snuffelen we even rond bij Jobing Antiek aan de Brink waar de eigenaars nog tijd hebben voor een praatje over het dorp, de omgeving en het Pieterpad.

We willen niet te lang blijven hangen en gaan verder in de richting van het Ballooërveld waar we eerst het Gastersche Diep voor moeten oversteken. Het Ballooërveld is het grootste restant “woeste heide” in Drenthe en was vanaf 1918 militair oefenterrein. In 2006 is het overgedragen aan Staatsbosbeheer. In dit heidegebied liggen ongeveer 40 grafheuvels uit de late steentijd, de bronstijd en de ijzertijd.

Adder

Op een van de brede mulle zandpaden zien we opeens op nog geen meter voor ons een slang oversteken. Mijn eerste gedachte is: Hazelworm, maar meteen zie ik de zwarte ruiten op de rug van de ongeveer 70 cm lange slang. Het is een adder. Hoe snel ik ook ben in het gereed maken van de camera, de adder is al bijna aan de rand van het pad tussen de heide verdwenen.

We komen al dichter in de buurt van het eindpunt van de dag, maar horen dat het onweer vanuit het zuiden op komt zetten. Gelukkig houden we het droog tot op de camping.

Op camping De Weyert aangekomen krijgen we plek 13 aangewezen op het veldje Zwaluw. Je leest het goed, plekje 13 het ongeluksgetal. Ik begin net de stokken in de tunnels van de tent te steken en de donderbui barst los. Snel alles weer in de auto gepakt om de bui af te wachten. Wilma is net naar het toilet en blijft daar schuilen. Als de bui is overgedreven besluiten we eerst inkopen te gaan doen voor het ontbijt en rijden via een omleiding van ongeveer 2,5 km naar de supermarkt in het dorp die op nog geen 600 meter!! van de camping ligt. Op de terugweg zien we een dame met een Rolrugzak die in de richting van de camping loopt. Als Wilma en ik onze tent aan het opzetten zijn, hoor ik aan de andere kant van de haag dat daar ook een tent wordt opgezet. Onze nieuwe buurvrouw, Guusje uit Leiden, is de dame met de Rolrugzak. Als alle tenten zijn opgebouwd gaan Wilma, Guusje en ik met de auto naar Zuidlaren om de fietsen op te halen en om bij pizzeria Sapori la Fiera te eten. Guusje is een gezellige prater en we zijn al snel foto’s aan het vergelijken. Wat blijkt, we hebben regelmatig de zelfde dingen gefotografeerd.

Als we weer op de camping terug zijn drinken we nog wat bij de tent en leggen ons daarna ter ruste.

Denneboom door de wind gevormd

Begin van de Gasterse Duinen

Bont Zandoogje

Vandaag hebben Wilma en ik in ongeveer 5 uur 18 km afgelegd.

In totaal heb ik in 17 uur en een kwartier 69 km afgelegd.

Derde etappe Groningen - Zuidlaren

8 juni 2014

Derde etappe, Groningen-Zuidlaren

De dag begint vandaag net als gisteren vroeg met een ontbijtje van verse broodjes, met als extraatje een zachtgekookt eitje. Na het ontbijt brengt Els Jasper en mij naar het station in Groningen waar Jasper en ik beginnen aan de derde etappe naar Zuidlaren.

Nadat we het spoor zijn overgestoken lopen we langs het Noord Willemskanaal. Eerst nog langs bebouwing, maar al snel door de natuur tussen het kanaal en het Hoornse Meer in de richting van Haren.

Waar was het feestje…

....Hier was het feestje

 Onderweg spotten we nog twee keer een ooievaarsnest met jongen op het nest.

Ooievaar met jong

 Langs en na Haren lopen we over onverharde paden door watergebieden en boswallen. De weidse uitzichten waar we boven Groningen zo van hebben genoten zijn hier ver te zoeken. Het landschap is echt veranderd.

Als we voorbij het natuurgebied ‘de Appèlbergen’ zijn gekomen begint het te regenen. Gelukkig zien we Herberg Vrieling even verderop. Daar nemen we op het terras onder een parasol een kop cappuccino en warme chocomel met slagroom. We komen aan de praat met een jong stel aan het tafeltje naast ons en zij bieden spontaan aan om onze tocht met twee paraplus van Siniat te sponsoren.

De wandelaars met de paraplu's

 Wij zijn heel blij met de paraplu's. Op de verdere tocht hebben we er veel profijt van. Even later zijn we bij het natuurvriendenhuis ‘De Hondsrug’ waar we een heerlijke magnum nemen. We lopen verder en komen langs het meest noordelijk gelegen hunnebed van de Hondsrug en het enige veldexemplaar in de provincie Groningen. 

Het Groningse hunnebed

Het hunnebed ligt in een bosje. Het is geen groot hunebed, maar toch…. Nog geen kilometer verderop komen we langs de twee meest noordelijk gelegen hunnebedden van Drente. 

De hunebedden in Drente

Pal naast deze twee hunnebedden is in het verleden een boerderijtje gebouwd. Heel bijzonder om zo vlak naast een graf uit de trechterbekertijd te gaan wonen. Als we verder lopen komen we in Zuidlaren aan waar Els en Rebecca in de poffertjeskraam op ons zitten te wachten. We nemen nog een bord poffertjes en wat te drinken en rijden daarna terug naar Winsum.

De Standen:

Vandaag heb ik in ongeveer 5 uur 21 km afgelegd.

In totaal heb ik in 12 uur en een kwartier 51 km afgelegd.

Oude spoorbrug over het spoor bij Glimmen

Het Pieterpad door het heidegebied

In dit mooie Pinksterweekend heb ik drie etappes afgelegd, één meer dan ik had verwacht. Het is in mijn voeten te voelen, maar ik heb gelukkig geen blaren opgelopen. Het waren 3 etappes met alle drie een eigen karakter. Dit beloofd veel goeds voor de toekomst.

Ik hoop jullie bij de volgende etappes weer mee te laten genieten van mijn wandelingen.

Eerste en tweede etappe Pieterburen - Winsum - Groningen

6 juni 2014

Eerste etappe, Pieterburen – Winsum

Het is een feit. Ik heb samen met Jasper en Rebecca de eerste etappe van het Pieterpad gelopen.

Vanochtend hebben wij de aanhanger en de auto ingepakt en zijn met z’n vieren, Els, Rebecca, Jasper en ik zelf naar Winsum vertrokken. Bij camping Recreatie Marenland hebben we de tent opgezet en na het avondeten zijn we naar Pieterburen gereden.

Bij café ‘De Buren van Pieter’, het startpunt van het Pieterpad stonden we al meteen voor een raadsel: op de gevel hangt een bord waarop wordt vermeld dat de afstand naar Maastricht 464 km is, waarlijk een hele afstand, maar op de pilaar voor het café is de afstand naar de Sint Pietersberg 490 km en in het routeboekje is de afstand naar de Sint Pietersberg 481 km. De werkelijke afstand zal ik waarschijnlijk nooit weten, maar ik wil alle kilometers onder mijn voeten door laten gaan. 

Na een fotomomentje hebben Rebecca, Jasper en ik afscheid van Els genomen en zijn om tien over half zeven op (Pieter)pad gegaan.

Al bij de eerste afslag, bij de molen ‘De Vier Winden, werden de eerste van waarschijnlijk vele foto’s gemaakt. 

Er was mij van diverse kanten verzekerd dat vooral het Groningse deel van het Pieterpad saai zou zijn, maar daar is ons niets van gebleken. Groene akkers, grazige weiden, houtwallen en hier en daar zelfs een ‘compensatiebosje’, aangelegd door Staatsbosbeheer ter compensatie van verdwenen houtwallen, boomsingels en oeverbegroeiing door ruilverkaveling. Mooie vergezichten met hier en daar een molen of kerktoren aan de einder en een oude boerderij weggestopt in een bosje.

Voor het compensatiebosje het Oosterbos, heeft Rebecca haar wandelschoenen vanwege twee dikke blaren verruild door sandalen. Ze dacht dat dat wat verzachting zou geven, maar in Eenrum heeft ze toch besloten om af te haken. Els werd gebeld en die heeft Rebecca dar opgehaald terwijl Jasper en ik weer verder zijn gelopen. In Mensingeweer waren we zo in gesprek dat we de afslag hebben gemist. Gelukkig kwamen we daar al na zo’n 50 meter achter en hebben het goede pad weer opgepikt. Dat was zeker de moeite waard, want het pad ging door een oud dorpsgezicht en we zijn over een smal pittoresk bruggetje het Mensingeweerster Loopdiep over gestoken. We hebben dit Mensingeweerster loopdiep helemaal tot aan het Winsumerdiep gevolgd. Daarna kregen we al snel de camping en de tent aan de andere kant van het Winsumerdiep in zicht. Na een zwaai en fotomomentje zijn we tot in het dorp naar café ‘De Gouden Karper gelopen waar het einde van de eerste etappe is. Daarna een klein stukje, over de etappe van morgen, over het schelpenpad langs het Winsumerdiep waar op de camping een eind aan de wandeling kwam.

De standen

Vandaag heb ik in ongeveer 2 en een half uur 11 km afgelegd.

7 juni 2014

Tweede etappe, Winsum – Groningen

Vanochtend al ‘vroeg’ uit de veren om op tijd, voordat het al te warm wordt, naar Groningen te wandelen. Na het ontbijt, heerlijke verse kaiserbrödchen en pistoletjes, ben ik om tien voor negen aan de wandeling begonnen. Het is mooi helder weer met een licht briesje. Heerlijk weer om te wandelen. Al gauw loop ik weer tussen de weiden en moet ik over een hek klimmen om het pad door een weiland te vervolgen. Na een tweede hek loop ik in een paardenwei. Gelukkig blijven ze rustig op een afstandje staan te grazen. Daarna gaat het verder via de openbare weg en fietspaden. 

Hoogtepunten van deze etappe zijn het dorpje Garnwerd en de wierde Oostrum. 

Garnwerd vanwege een zeilschip dat met gehesen zeilen pal voor de molen en naast de ophaalbrug lag afgemeerd. Een mooi plaatje. Oostrum is een heel oude wierde, in Friesland spreken ze van een terp, waarop een 13^e eeuws Romaans kerkje tussen een oude begraafplaats staat. 

Ik ben even binnen wezen kijken waar een van de buurvrouwen net uitleg gaf aan een groep fietsers. Een interessant verhaal over het ontstaan van de wierde en de restauratie van de kerk, waarbij weer oude schilderingen tevoorschijn zijn gekomen. Buiten gaf ze nog uitleg over de begraafplaats en de afgraving vorige eeuw om de vruchtbare grond via een sleepspoortje naar Friesland te transporteren. De oude contouren van de wierde zijn nog goed zichtbaar. Er worden nog steeds oude botten gevonden bij het bewerken van het land, waaruit blijkt dat dit gebied al vele eeuwen geleden werd bewoond.

Her en der hoor ik al van verre waar de kikkers zich ophouden. Het gekwaak van grote groepen groene kikkers is al op tientallen meters afstand te horen.

Het gedeelte vanaf de universiteit tot het centrum lijkt het minst aantrekkelijke gedeelte van de tocht, maar ook daar ben ik pareltjes tegengekomen zoals een haventje met oude boten en soms schilderachtige gevels en kerktorens.

Vanaf de vismarkt ben ik eerst doorgelopen naar het Goudkantoor aan het Waagplein waar ik met Els, Rebecca en Jasper heb geluncht. Na de lunch heeft Els mijn wandelschoenen naar de parkeergarage gebracht en heeft mijn sandalen weer mee terug genomen. Op de sandalen heb ik het laatste gedeelte van deze etappe naar het station gelopen.

Daarna weer terug naar het Goudkantoor waar ik de rest van de middag onder het genot van Golden Raand, een lekker Gronings biertje, mijn boek heb zitten lezen terwijl de anderen gaan winkelen.

De standen

Vandaag heb ik in ongeveer 4 uur en drie kwartier 19 km afgelegd.

In totaal heb ik in 7 uur en een kwartier 30 km afgelegd.

Hoe het allemaal begint

De aanleiding

Hoe vaak ik vanaf Chalet Bergrust op de Sint Pietersberg onder het genot van een heerlijk glas Belgisch bier over Maastricht heb uitgekeken weet ik niet. Ook weet ik niet hoe vaak ik een wandelaar daar naar binnen heb zien lopen en hem of haar met een oorkonde naar buiten zien komen. Ik wist wel dat de wandelaar een tocht over het Pieterpad van noord naar zuid door Nederland had volbracht. Hoe vaak heb ik, genietend van weer een heerlijk glas bier, gedacht: DAT WIL IK OOK! 
Het is heel wat jaren bij die gedachte gebleven, maar nu gaat het er dan eindelijk van komen. IK GA HET PIETERPAD LOPEN.

Wat zijn mijn verwachtingen

Nederland is een mooi land, met vele wisselende landschappen. Ieder landschap, iedere streek en iedere provincie heeft zijn eigen charmes. Ook de mensen daar hebben hun eigen gewoontes en (eigen)aardigheden.

Onderweg van Pieterburen naar de Sint Pietersberg wil ik genieten van van de omgeving, de natuur en van de ontmoeting met mensen. Soms loop je een stukje samen met een andere wandelaar of maak je een praatje met een toevallige voorbijganger, een boer op zijn land of erf of met iemand die zijn tuin aan het wieden is. 

Ik ga niet van te voren plannen wanneer ik een etappe ga lopen, maar laat dat afhangen van het weer en de vrije tijd die ik heb. 

Heb je zin om eens een etappe mee te lopen

Misschien zijn er mensen die eens een keer een etappe met mij mee willen lopen. Zij kunnen dat bij mij aangeven en dan laat ik weten wanneer ik weer ga lopen. Mijn email adres staat bovenaan mijn blog. 
Ik ga echter geen dingen regelen en ga ook niet van te voren plannen wanneer ik ga wandelen. Het kan zo maar zijn dat ik vrijdag's besluit dat ik zaterdag of zondag ga wandelen en dan zal ik de geïnteresseerden een email of SMS sturen met vertrektijden, vervoer en dergelijke. Je kunt dan reageren of je mee wil en dan spreken we verder af.
Kortom, ik wil het Pieterpad lopen en vind het heel gezellig als je eens mee wil lopen, maar ik bepaal.

Wanneer begin ik

Vorig jaar heb ik de beide boekjes met de routes van het Pieterpad gekregen en ik heb een paar goede wandelschoenen aangeschaft.
Aankomende vrijdag, het begin van het Pinksterweekend trek ik de stoute schoenen aan en sla mijn tenten op in Winsum. Op de vrijdagavond wil ik de eerste etappe, 11 km van Pieterburen naar Winsum afleggen. Op zaterdag wil ik dan de tweede etappe, 19 km van Winsum naar Groningen lopen.