Roel op het Pieterpad: mei 2016

6 mei 2016

Vijftiende etappe, Zelhem - Braamt

Het is de vrijdag na Hemelvaart en Bevrijdingsdag, het is mooi weer, dus vertrek ik met mijn dochter Rebecca rond 8 uur met de bus uit Enschede om de vijftiende etappe te gaan lopen.

Na een overstap in Borculo komen we om kwart over 9 aan in Zelhem waar we meteen aan onze wandeling beginnen.

Eerst een stuk door het dorp, dan over een pad tussen het bedrijventerrein en het buitengebied van Zelhem en even later zijn we echt in het buitengebied. Het is voorjaar dus de paardenbloemen staan volop in bloei en er zijn ook al prachtige zaadpluisbollen te zien.

Zaadpluisbol van paardenbloem (foto: Rebecca ter Borg)

We komen langs de silo van Heidenhoek, een van de “Kathedralen van het Platteland”. Vanuit de richting waar wij aan komen lopen lijkt het of de toren is gemoderniseerd door het vervangen van de metselwerk gevel en de kleine raampjes van het bovenste gedeelte van de toren, zoals in ons boekje is te zien, door glazen puien. Als we verder lopen en tegen de zijkant kunnen aankijken zien we dat er ook sloopwerkzaamheden plaatsvinden. Ik ben benieuwd of de sloop bedoeld is voor modernisatie van een gedeelte van het gebouw, of dat de kathedraal in de nabije toekomst uit het landschap verdwijnt.

Silo van Heidenhoek, een van de “Kathedralen van het Platteland”

Sloopwerkzaamheden aan de silo van Heidenhoek

Even later komen we bij het Kolkstroeterpad, een oud pad dat binnen de ruilverkaveling vlak na de laatste eeuwwisseling na een actie van buurtbewoners gespaard is gebleven. Op het pad komen we de eerste wandelaar van de vierdaagse van Doetinchem tegen die er flink de pas in heeft. Duidelijk een wandelaar die voor de sport loopt, terwijl wij willen genieten van de omgeving en alle tijd hebben.

Kolkstroeterpad (foto: Rebecca ter Borg)

Iets verderop komen we steeds meer vierdaagse lopers tegen.

We passeren het gehucht IJzervoorde en verlaten de route van de vierdaagse en lopen door het landgoed Slangenburg naar Kasteel Slangenburg. Slangenburg wordt al in 1354 vermeld als havezate waarna het in de 17^e eeuw zijn oorspronkelijke vorm kreeg. In 1895 kwam het in handen van de Duitse familie Passmann en werd na de tweede wereldoorlog door de Nederlandse staat verbeurd verklaard. Vlak daarna hebben er Benedictijner monniken gewoond die in de jaren vijftig vanuit het kasteel op het landgoed een nieuwe abdij hebben gebouwd waar zij nog steeds verblijven. Aan het begin van dit jaar is het kasteel over gedragen aan de Nationale Monumentenorganisatie. Het kasteel doet nog steeds dienst als gasthuis van de abdij.

Kasteel slangenborg

Kasteel Slangenborg (foto: Rebecca ter Borg)

Ons pad kronkelt verder en op een gegeven moment komen we weer op de route van de vierdaagse. Als ik de tijd neem om een foto te maken van een bloemetje hoor ik één van de vierdaagse lopers zeggen dat daar als je overal stil blijft staan om foto’s te maken je nooit over de finish komt. Ik wist niet dat ik aan een wedstrijd meedeed.

We gaan via een tunnel onder de A18 door en komen dan bij de “controlepost”. Hier is het heel druk met lopers en gelukkig kunnen we net na de controlepost de route van de vierdaagse weer verlaten. Nee, we hebben geen controlekaart om een gaatje in te laten knippen!

Nog een klein stukje naar de controlepost

Als we bij de Oude IJssel aankomen, zien we dat het oude sluiscomplex "De Pol Etten" is gerenoveerd. De route kruist de Oude IJssel helaas niet bij de sluis, maar passeert het riviertje samen met de N317. Daardoor volgen we de Oude IJssel wel over een mooi pad, maar moeten daarna bijna 1 km over het fietspad langs de provinciale weg blijven lopen. Dat zijn natuurlijk de minder aantrekkelijke paden van het Pieterpad. Hopelijk wordt de route in de toekomst verlegd zodat de Oude IJssel over de sluis kan worden gepasseerd zodat de route langs de N317 vermeden kan worden.

Sluis De Pol Etten met op de voorgrond de Bielheimerbeek uitmondend in de Oude IJssel

Ondertussen zien we aan de horizon al een heuvelrug opduiken. Ik dacht dat dat de heuvels bij de Rijn zouden zijn, maar uiteindelijk blijkt dat de heuvelrug te zijn die direct achter Braamt ligt. We lopen nu door een akker/weidegebied. We passeren een boerderijtje waar twee wandelaars tegen een waterput zitten te lunchen. In een kort praatje concluderen we dat er maar weinig bankjes of rustplekken langs de route zijn. Als we doorlopen doemt er nog geen 500 meter later een boerderij op waar koffie, thee en sap klaarstaat, compleet met een picknicktafel. Hoezo weinig rustplekken?

Het pad voert ons verder langs een paar waterstromen met mooi helder water, dat op een gegeven ogenblik toch wel erg dichtgegroeid is met een dikke donkerbruine alg op alles wat zich in het water bevind.