Veertiende etappe, Vorden – Zelhem

3 april 2016

Veertiende etappe, Vorden – Zelhem.

Vorige week zei mijn dochter Rebecca: “Het wordt komend weekend mooi weer, je gaat zeker weer een etappe van het Pieterpad lopen”.  En toen begon het weer te kriebelen, de Pieterpad koorts begon weer op te spelen. En inderdaad, afgelopen zondag ben ik weer op pad gegaan. Els heeft mij al vroeg in Vorden naar de spoorwegovergang gebracht. Daar heb ik in oktober samen met Riky het Pieterpad verlaten. 

Om tien over half negen ben ik aan het laatste stukje van etappe 13 van het eerste deel begonnen. Na een kort stukje door de bebouwde kom van Vorden kom ik bij de rotonde op de N319 aan waar een bekende Enschedese aannemer een nieuwe rotonde vlak naast de bestaande rotonde aanlegt. Vanaf de beide rotondes zie ik het kasteel Vorden al liggen.

Vanaf die rotondes zie ik het kasteel Vorden al liggen

Kasteel Vorden heeft een rijke historie en wordt voor het eerst genoemd in een koopakte uit 1315 waarin Dirk van Vorden het kasteel met de bijgebouwen heeft overgenomen van zijn neef Steven van Vorden. Van het huidige kasteel stamt de markante vierkante toren uit de middeleeuwen, terwijl het grootste gedeelte uit de 16^e eeuw stamt. 

Kasteel Vorden vanaf de zichtlaan

In 1405 is het kasteel overgegaan naar de familie Hackfort, vervolgens naar de familie Ripperda en uiteindelijk naar de familie van de Borch, die het in 1956 van de hand deed aan de N.V. Landbouw-, Bos- en Bouwexploitatiemaatschappij. In 2004 heeft de familie De Rouw het kasteel aangekocht en het weer in de oude luister hersteld.
Vanaf het kasteel leidt de route mij over de imponerende zichtlaan naar de brug over de Veengoot, maar eerst passeer ik de in brons gegoten voetsporen van de grondleggers van het Pieterpad: de dames Bertje Jens en Toos Goorhuis-Tjalsma.

De in brons gegoten voetsporen van de dames Bertje Jens en Toos Goorhuis- Tjalsma

De zichtlaan van kasteel Vorden

De zichtlaan van kasteel Vorden

Daarna wandel ik langs de zichtlaan door het bos naar Linde. Er vallen een paar verdwaalde regendruppels, maar niet genoeg om daar nat van te worden.
De Lindesche Molen, een achtkantige korenmolen, torent op zijn belt boven de bebouwing van het buurtschap Linde uit. Als ik Linde over de asfaltweg verlaat, sla ik op de driesprong links af de Helderboomsdijk in. Even later kom ik bij theehuis Helderboom waar ik door een bord aan de weg wordt uitgenodigd om binnen te komen.

Theehuis Helderboom

Een potje thee en heerlijke appelcake

Een uitnodiging waar ik om kwart over tien graag gebruik van maak. Na een potje thee en heerlijke appelcake hervat ik mijn voetreis en zie een prachtige rij knotwilgen met de Lindesche Molen op de achtergrond. Goed voor een foto.

Een prachtige rij knotwilgen met de Lindesche Molen op de achtergrond

Een Brabants echtpaar dat ook het Pieterpad loopt heeft het zelfde idee en we raken kort aan de praat. Zij zijn in augustus 2014 ook in Pieterburen begonnen en hoewel ze weinig vrije dagen hebben om te wandelen, proberen ze toch om de wandelingen te combineren met uitstapjes in de omgeving van het Pieterpad zoals een bezoek aan kamp Westerbork in Drenthe of een bezoek aan de Zeehondencrèche in Pieterburen.
Als ik nog even geniet van het mooie beeld van de knotwilgen en de ooievaar die het echtpaar heeft aangewezen, lopen zij al weer verder.
Als ik de route vervolg zie ik hen nog een paar keer in de verte voor mij uit lopen, en later op de route achter mij. De route gaat verder en op een gegeven ogenblik loop ik over opnieuw een zichtlaan, nu in de richting van Huis ’t Zelle.

Huis 't Zelle

Het “Goet te Zelle” wordt al in 1326 vermeld. Waarschijnlijk is het voormalige slot in 1792 door een verbouwing of zelfs herbouw tot landhuis omgevormd. Rond 1840 heeft de familie Van Dorth tot Medler, de toenmalige eigenaren, het pand het huidige aanzicht gegeven. Het jaartal 1792 is nog steeds terug te vinden in een windvaan op het dak van het huis.
Voordat de zichtlaan bij de toegangspoort van het Huis ’t Zelle aankomt gaat het Pieterpad op een zevensprong van lanen rechtsaf over één van de lanen van een lanenstelsel. Het lanenstelsel is aan het eind van de achttiende eeuw in de stijl van Le Notre, een Franse Landschapsarchitect, aangelegd.

Bosanemoon

Terwijl ik daar loop hoor ik achter mij een hele rij stoere motoren over de lanen scheuren. Het geluid verdwijnt achter het Huis ’t Zelle en al snel hoor ik de brullende motoren weer voor mij. Zonder gas terug te nemen, een stuk of twee motoren rijden zelfs op het achterwiel, een wheely voor de kenners, scheuren ze mij voorbij en al snel sterft het geluid van de motoren weer uit. Het verbaasde mij een beetje dat deze racemonsters hier het gas lostrokken, maar even later ontdek ik dat Varssel, dat aan het eind van de laan ligt, bekend staat om zijn wegraces voor motoren die ieder jaar in mei op de Varsselring worden georganiseerd. Gelukkig blijven de motoren de rest van mijn wandeling uit het zicht en uit het gehoor.

Ontluikende knoppen van de paardekastanje

Als ik even later bij Golfbaan ‘t Zelle aan kom let ik niet goed op en mis ik een afslag die toch duidelijk staat aangegeven, zowel langs de weg als in mijn boekje. Hoe stom kan iemand zijn… Gelukkig  ontdek ik na zo’n vijfhonderd meter mijn vergissing en loop snel terug naar de afslag waar het Pieterpad tussen de parkeerplaats en het clubhuis (heet dat zo bij een golfvereniging?) door loopt. Het is op 3 april de opening van het seizoen op golfbaan ’t Zelle en er worden diverse wedstrijden en activiteiten georganiseerd. De parkeerplaats staat afgeladen vol met dure bolides.

Bosgebied 't Zand

Na de golfbaan gaat mijn pad tussen de weilanden door naar een volgend bosgebied, ‘t Zand. Dit bosgebied is vroeger aangelegd om het stuiven van het stuifzandgebied tegen te gaan. Uit het bos gekomen gaat het Pieterpad verder over de Oude Ruurloseweg en even later via de boerderij van boer Hemink naar het pad over de akker van de boer.

Akkerpad over de grond van boer Hemink

Na het passeren van de N315 loop ik langs de algemene begraafplaats van Zelhem naar de Ruurloseweg waar op het terras van “het Witte Paard 2.0” een lekker koud pilsje een broodje bal op mij staan te wachten. Even later komt ook het Brabantse echtpaar aan. Als ik drie kwartier op het terras van het pilsje, het eten en een lekker zonnetje heb genoten kunnen de Brabanders en ik direct naast het terras zo in de bus naar Borculo stappen waar ik weer over stap op de bus naar Enschede.

Vandaag heb ik in ongeveer 5 uur 17 km afgelegd.

In totaal heb ik in 52 uur en 3 kwartier 251 km afgelegd.

Ik heb nog 241 km te gaan naar de Sint Pietersberg.

Vlak bij boerderij 't Hissink

Beuk aan de kant van een oude sloot

Jonge naalden van de Larix

Akkerpad bij boerderij Hemink